یک ناراحتی یک تولد!

   یک دفتر خاطرات دارم که اسمش را گذاشته ام دفتر روزنامه این دفتر روزنامه ام چیزی است که از محرمانه ترین های دلم تا اوضاع سیاسی و از کار و اینده ی جامعه و کشور خودمان و دیگر کشورها و از خوابهایی که دیده ام و هر چیزی که فکر میکنم باید نوشت در انجا مینویسم
مینویسم و برای آینده ی خودم بایگانی میکنم و امیدوارم بعد از بیست سال که دارم حرفهای دلم را میخوانم با اندیشه های فکری خودم بهتر اشنا بشوم، این کاری است که همیشه انجام میدهم
   اما در 30 بهمن یکی از سالها بعد از کلی نوشتن احساس کردم که باید برخی چیزها را نوشت تا برخی ها ببینند و بخوانند این شد که این وبلاگ متولد شد
   در 30 بهمن چند سال پیش این وبلاگ با همین قالب متولد شد و هر سال در تلاش بود تا در این روز شادی داشته باشد به خاطر آن روز خوب و خاص!
اما امسال قضیه فرق کرد! دوست داشتم خوشحال باشم ولی نشد یعنی نشد که نشد
   من در تلاش بودم و برنامه ریزی میکردم خودم را آماده ی مراسم اختتامیه جشنواره جوانه شبکه خوب جوان بکنم ولی انگار تمام کارها طوری برنامه ریزی شده بودند که نتوانم در جشنواره حضور داشته باشم در بحث شغلی دو تا کار به هم گره خورد واز طرفی چون برنامه ام این بود تا با ماشین شخصی در مراسم باشم ماشینم نیاز به تعمیرات پیدا کرد و نتوانستم با ماشین مسافرت داشته باشم و این چند اتفاق به همراه چند اتفاق دیگر با هم گره خوردند تا محمود عراقی تمام فکر و ذکرش به کارها باشدو جشنواره و تولد را از یاد ببرد
   خلاصه دیروز اختتامیه جشنواره برگزار شد و من از طریق رادیو نیمی از مراسم را دنبال میکردم و آنقدر فشار روانی مرا گرفته بود که کلا آماده بودم هر کسی که باهام کاری داشت کمی بد حرف میزد جوابش را انچنان بدهم که برود و دیگر برنگردد با این اوضاع از صبح تا بعد از ظهر با این فکر و خیال که چرا در مراسم نتوانستم باشم با خودم کلنجار رفتم و با همان فکر و خیال هم به صورت مداوم داشتم کار میکردم و یک دفعه دیدم که سرم خیلی درد میکند(هم اکنون هم سردرد دارم) کار را از بعد از ظهر کنار گذاشتم و رفتم استراحت کنم و اما باز هم رادیو گوش میدادم مدتی بعد احساس کردم هرچقدر رادیو گوش میدهم بیشتر سردرد میگیرم و این بود که کلا رادیو را کنار گذاشتم و خیلی ناراحت بودم. یعنی همیشه میگم این عادلانه نیست که همه چیز در تهران باشد و دیگران از حقشان باز بمانند
   خلاصه قضیه این که خیلی دوست داشتم تولد خوبی برای این وبلاگ بگیرم و از چند ماه پیش برنامه ها تنظیم کردم تا در مراسم رادیو باشم ولی نشد خیلی افسوس خوردم که آن فرصت باهم بودن را از دست دارم و این بود که تولد امسال وبلاگم را با ناراحتی گذراندم و احساس خوب نوشتنم تبدیل به احساس ناخوش ایندی شد.
نکته: فایل پست قبلی را هم در اولین فرصت قرار میدهم

برای اطلاع از نظرسنجی های انجام شده قبلی و راهنمایی کلیک کنید

دریافت هدیه